Azotan sodu znany również pod nazwami takimi jak saletra sodowa czy saletra chilijska jest nieorganicznym związkiem chemicznym z grupy azotanów - sól kwasu azotowego i sodu. Występuje w postaci bezwonnego, bezbarwnego kryształu lub proszku który jest dobrze rozpuszczalny w wodzie. Substancja ta dobrze pochłania wilgoć z atmosfery dlatego powinna być przechowywana w szczelnym pojemniku. Nazwa „Saletra” wzięła się od łacińskich słów „sal petrae” czyli „sól skalna”.

Azotan sodu jest naturalnie występującym minerałem spotykanym na terenach suchych i gorących który posiada szeroki zakres zastosowań. Spotkamy go w żywności jako konserwant o symbolu E251 gdzie skutecznie zapobiega psuciu się żywności i tym samym przedłuża jej termin przydatności do spożycia. W Polsce został dopuszczony do stosowania zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia 18 września 2008 roku.

W przetworach mięsnych peklowanych (takich jak kiełbasa wędliny, parówki czy konserwy) saletra sodowa wykorzystywana jest do hamowania rozwoju bakterii jadu kiełbasianego Clostridium botulinum zaś w serowarstwie dodawana jest do serów dojrzewających w celu zahamowania rozwoju mikroflory z rodzaju Clostridium tyrobutycurum.

Azotan sodu pojawia się także w prawie wszystkich warzywach o różnym natężeniu. Nawet do 80% spożywanych przez człowieka azotanów pochodzi z warzyw (w zależności od diety). Najwięcej spotkamy go w warzywach korzeniowych takich jak marchewka, buraki czy pietruszka zaś najmniej w cebuli, papryce, fasolce szparagowej (głównie żółtej), pieczarkach czy pomidorach. Dzienne maksymalne spożycie azotanu sodu to 3,7 mg na kilogram masy ciała. W rolnictwie jest składnikiem nawozów które wzbogacają glebę w azot.

Saletra sodowa wykorzystywana jest także w produkcji:

• substancji uszczelniających,
• farb i lakierów,
• klei
• materiałów wybuchowych (w tym nitrogliceryny),
• rozpuszczalników.
• w pirotechnice (jako utleniacz)
• azotanu potasu (jako substrat)