Żel krzemionkowy (silikażel) czyli ditlenek krzemu w formie porowatej (puste przestrzenie w strukturze żelu). Żel jest twardy i półprzezroczysty. Ma postać granulek o różnej wielkości.  Żel krzemionkowy wykazuje silne właściwości higroskopijne, stąd znajduje zastosowanie jako środek osuszający, „pochłaniacz” wilgoci. Żel krzemionkowy jest stabilnym chemicznie związkiem, nietoksycznym, niepalnym.

Żel krzemionkowy jest znany od lat 40. XVII wieku, ale opatentowany został dopiero w  1918 przez Waltera A. Patricka, profesora chemii na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa .

Wyróżnia się kilka rodzajów żeli krzemionkowych, w zależności o średnicy porów, które mogą wahać się między 2 a 7 nm. Pomarańczowy silikażel (znany także silikażelem bursztynowym) charakteryzuje się zmianą koloru podczas wchłaniania wilgoci. To tzw. silkażel z barwnym wskaźnikiem stanu zawilgotnienia.

Po nasyceniu wodą żel można zregenerować, ogrzewając go do 120°C (250°F) przez 1-2 godziny.

 Zastosowanie żelu krzemionkowego:

• pochłaniacz wilgoci, stosowany w przemyśle, elektronice, wystawach muzealnych i bibliotecznych, medycynie. Skutecznie chroni przed negatywnym wpływem wilgoci na przedmioty/okazy
  
  
• przemysł chemiczny (stosowany podczas chromatografii)
  
  
• stosowany jako składnik żwirków dla kotów
  
  
• w przemyśle spożywczym stosowany jako środek przeciwzbrylający, środek odpieniający, stabilizator, adsorbent, nośnik (według FDA żel krzemionkowy jest substancją bezpieczną).